Gaius Iulius Caesar commentariis suis de Bello Gallico scriptis rationem reddere voluit senatoribus Romanis, noluit componere librum linguae Latinae didacticum. Magistri haud raro idem opus in exiguas particulas legendas concisum ineptê adhibebant tamquam vile instrumentum, quo tirunculis rudimenta grammatica inculcarent.
Nemo nisi is, qui integros libros Belli Gallici Caesariani quam attentissimê perlustraverit, rectê aestimabit, quanto cum splendore elocutionis scriptum sit, quam rapidâ actionum velocitate sit insigne, quantam habeat exspectationem hoc opus classicum litteraturae Latinae omnium praeclarissimum, quod compositum est a viro uno ex gentis humanae ingeniosissimis.
Libri audibiles, qui inscribuntur "Caesaris Bellum Gallicum", continent totum textum libri primi (Bella contra Helvetios et Germanos Ariovisti gesta), classico pronuntiatu a Nicolao Groß recitatum.

Discus alter: CAES.Gall.I, 30-54 - Bellum contra Ariovistum gestum
Caesar a Gallis rogatus, ut eosdem defenderet contra Germanos et ab Ariovisto duce Germanorum, quocum per legatos agere voluerat, asperê repudiatus exercitum ducit ad oppidum Vesontionem, quod Germani velint expugnare.
Multi milites Romani timent Germanos, qui a Gallis mercatoribusque narrentur esse ingenti magnitudine corporum et incredibili virtute. Iidem se ne vultum quidem atque aciem oculorum dicebant ferre potuisse. Exercitus Romanus terrore correptus cum sit, exspectandum est milites deserturos et seditionem conflatum iri.
Hôc in summo rerum discrimine Caesar orationem habet coram militibus. Num eosdem tam feliciter cohortabitur, ut timore sublato devincant catervas Ariovisti pugnando obduratissimas?...