Versio Latina primi libri „Historiae Agathonis“ a Christophoro Martino Wieland (1733 –1813) scriptae, magno poetâ et interprete ingenioso poetarum Graecorum Romanorumque, velut Luciani Horatiique.
„Historia Agathonis“ est litteraturae Theodiscae prima fabula romanica eruditionis educationisque et quodammodo opus exemplare praecedit modernam fabulam psychologam. Wieland hac in fabulâ narrat, quomodo Agathon formosus iuvenis Atheniensis adoleverit, ut fieret vir maturus. Agathon adulescens est somniator animo tam vehementer inflammato, ut credat in vitâ hominum valere perfecta bona moralia, quae reverâ non exstare a Wielandio docentur.  Auctor autem exponit, quomodo Agathon paulatim et gradatim spe iterum iterumque deceptâ id assequitur, ut vitam consideret ratione, qua, cum sit veritati propinquior, vivat facilius feliciusque.
Primo Agathon experitur, quam hypocritici et insidiosi sint sacerdotes Delphici, deinde spes eiusdem adulescentis decipitur Atheniensium invidiâ civitatisque colendae inconstantiâ, tum Hippias sophista male abutitur Agathonis ideâ amoris verê spiritualis. Denique iuvenis advenit aulam tyranni Syracusani ibidemque exemplo Platonis cognoscit ideas philosophorum maximê ingenuas non posse adduci ad veritatem. Hôc in gradu educationis suae Agathon periculum subit, ne fiat contemptor hominum, qualis est Hippias. At deinde servatur secundis circumstantiis: Tarenti invenit Archytam practicae sapientiae vitae mundique magistrum aptissimum, a quo ducatur ad calocagathiam – ad virtutem et rationem et sensum pulchritudinis inter se harmonicê compensandas.